Argentyńskiej Szkoły Neurobiologicznej: Christfried Jakob (1866-1956)

Gobierno de la ciudad de Buenos Aires

Hospital Neuropsiquiátrico "Dr. José Tiburcio Borda"

Laboratorio de Investigaciones Electroneurobiológicas

y Revista

Electroneurobiología

ISSN: 0328-0446

Argentyńskiej Szkoły Neurobiologicznej: Christfried Jakob (1866-1956)

Electroneurobiología 2008; 16 (3), pp. 1-3, pub. date June 11, 2008; URL <http://electroneubio.secyt.gov.ar/index2.htm>

Contacto: Postmaster [-yat--] neurobiol.cyt.edu.ar

Christfried Jakob (Christofredo Jakob, ur. 25 grudnia 1866 w Wörnitzostheim k. Nördlingen-im-Ries, zm. 1956 w Buenos Aires) – niemiecko-argentyński lekarz, neuropatolog, filozof, pisarz. Przez Constantina von Economo (1876-1931) i Georga N. Koskinasa (1885-1975) zaliczany, obok Theodora Kaesa (1852–1913) i Santiago Ramóna y Cajala (1852–1934) do najwybitniejszych neuroanatomów zajmujących się korą mózgową. W jego dorobku naukowym znajduje się 30 bogato ilustrowanych monografii i około 200 artykułów dotyczących neurobiologii porównawczej, anatomii opisowej i patologicznej, neuropatologii, psychiatrii, neuropsychologii, filozofii, embriologii, zoologii, botaniki, hydrobiologii, paleontologii i geografii. Na jego cześć nazwano jezioro Lago Jakob, badane przez niego w 1934 roku, zlokalizowane na wysokości 1 600 m n.m. w regionie Nahuel Huapí w zachodniej części Patagonii (41°S, 71°W). Pod pseudonimem Dr. Aussenseiter wydał dwa zbiory wierszy, Die Apotheose der Null (1932) i Die Apotheose des Unendlichen (1944).

Christfried Jakob urodził się jako syn Gottfrieda Jakoba i Babette z domu Körber 25 grudnia (stąd imię) 1866 roku w Wörnitzostheim na północ od bawarskiego miasta Nördlingen-im-Ries. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Erlangen w 1886 i ukończył je 18 czerwca 1890, otrzymując nagrodę w wysokości 1 000 marek za wybitne wyniki w nauce. Dysertacja doktorska Jakoba dotyczyła kiłowego zapalenia aorty; jego promotorem był Friedrich Albert von Zenker (1825–1898). W 1892 Jakob był drugim, i w 1893 pierwszym asystentem w klinice uniwersyteckiej, którą kierował w tym czasie Adolf von Strümpell (1853–1925). W 1895 Jakob rozpoczął prywatną praktykę w Bambergu i w tym samym roku wydał swoją pierwszą pracę, atlas neuroanatomii, przetłumaczony wkrótce na rosyjski, angielski, francuski i włoski. W 1899 roku ukazało się jego drugie wydanie. W 1897 Jakob opublikował atlas metod badania klinicznego, który doczekał się tłumaczeń na angielski i francuski.

W 1898 na zaproszenie Domingo Cabreda (1859–1929) profesora psychiatrii Uniwersytetu w Buenos Aires, Jakob podpisał trzyletni kontrakt i wyjechał do Argentyny by kierować laboratorium Klinki Neurologicznej i Psychiatrycznej Hospicio de las Mercedes (von Strümpell odrzucił zaproszenie). Główną zachętą była możliwość badań na dużym materiale; w Buenos Aires rocznie badano 300 mózgów, w Niemczech w tym samym czasie zaledwie 2-3.

1900: Laboratorium Klinki Neurologicznej i Psychiatrycznej Hospicio de las Mercedes (1959, "Laboratorio de Investigaciones Electroneurobiológicas")

Jakob wypłynął do Argentyny z Hamburga i był w Buenos Aires 17 lipca 1899 roku. W 1912 przedłużył kontrakt i pozostał w Argentynie na stałe nie licząc dwuletniego wyjazdu do Niemiec. Pracował w Hospital Nacional de Alienadas, zakładzie umysłowym dla kobiet w Buenos Aires. Opublikowął tam m. in. trzytomowy atlas Folia Neurobiologica Argentina. Jakob zajmował się również zoologią, opisując anatomię i histologię ssaków Grypotherium domesticum, "pichiciego" Chlamydophorus truncatus i oposów (Didelphys azarai, Metachirus crassicaudatus), i gadów, takich jak Caiman latirostris ("yacaré"). W 1905 roku przedstawił pracę poświęconą anatomii mózgowia południowoamerykańskich Indian ^[1]. Był twórcą Argentyńskiej Szkoły Neurobiologicznej (Escuela Neurobiológica Argentina).

Jakob odkrył w 1907-1908 roku funkcję zakrętu obręczy, jaką jest zbieranie bodźców proprioceptywnych i interoceptywnych z, odpowiednio, mięśni i trzewi, a między 1911 a 1913 rokiem w monografiach poświęconych neuroanatomii porównawczej opisał udział ciał suteczkowatych, przednich jąder wzgórza i hipokampa (czyli elementów kręgu Papeza) w kontroli emocji (na kilkanaście lat przed pracami Papeza). W pracach tych Jakob opisał też projekcie wzgórzowo-obręczowe, które to odkrycie przypisuje się zazwyczaj Le Gros Clarkowi i Boggonowi (prace z 1933 roku), i wprowadził termin "mózgu trzewnego", co ponownie zrobił Paul D. MacLean w 1949 roku ^[2].

Przypisy

1. Jakob C (1912) Ueber die Ubiquität der senso-motorischen Doppelfunktion der Hirnrinde als Grundlage einer neuen biologischen Auffassung des kortikalen Seelenorgans. Münch Med Wochenschr 59:466-468

2. Triarhou L. (2008), Centenary of Christfried Jakob's discovery of the visceral brain: An unheeded precedence in affective neuroscience. Neurosci. Biobehav. Rev. 5, 32, 984-1000. PMID 18479750.

Prace

Jakob C (1895) Atlas des gesunden und kranken Nervensystems nebst Grundriss der Anatomie, Pathologie und Therapie desselben. Verlag von J. F. Lehmann, München

Jakob C (1897) Atlas der klinischen Untersuchungsmethoden nebst Grundriss der klinischen Diagnostik und der speziellen Pathologie und Therapie der inneren Krankheiten. Verlag von J. F. Lehmann, München

Jakob C (1905) Contribution à l'étude de la morphologie des cerveaux des Indiens. Rev Museo de La Plata 12:59-72

Jakob C (1911) Das Menschenhirn: Eine Studie über den Aufbau und die Bedeutung seiner grauen Kerne und Rinde. I. Teil. Tafelwerk nebst Einführung in den Organisationsplan des Menschlichen Zentralnervensystems. J. F. Lehmann’s Verlag, München

Jakob C (1912) Ueber die Ubiquita¨t der senso-motorischen Doppelfunktion der Hirnrinde als Grundlage einer neuen biologischen Auffassung des kortikalen Seelenorgans. Münch Med Wochenschr 59:466-468

Jakob C (1939–1941) El cerebro humano (Folia Neurobiológica Argentina, Atlas I–III). Aniceto López Editor, Buenos Aires

Jakob C (1941) La función psicogenética de la corteza cerebral y su posible localización. An Inst Psicol (Buenos Aires) 3:63-80

Jakob C, Onelli C (1913) Atlas del cerebro de los mamíferos de la República Argentina: Estudios anatómicos, histológicos y biológicos comparados, sobre la evolución de los hemisferios y de la corteza cerebral. Imprenta de Guillermo Kraft, Buenos Aires

Bibliografia

Lazaros C. Triarhou. Centenary of Christfried Jakob's discovery of the visceral brain: An unheeded precedence in affective neuroscience. Neurosci. Biobehav. Rev. 5, 32, 984-1000. 2008. PMID 18479750.

Triarhou LC, del Cerro M. Semicentennial tribute to the ingenious neurobiologist Christfried Jakob (1866-1956). 1. Works from Germany and the first Argentina period, 1891-1913. Eur Neurol. 56, 3, 176-88. 2006. doi:10.1159/000096424. PMID 17057376.

Triarhou LC, del Cerro M. Semicentennial tribute to the ingenious neurobiologist Christfried Jakob (1866-1956). 2. Publications from the second Argentina period, 1913-1949. Eur Neurol. 56, 3, 189-98. 2006. doi:10.1159/000096425. PMID 17057377.

Lazaros C. Triarhou, Manuel del Cerro. Christfried Jakob (1866–1956). Journal of Neurology 254, 124–125. 2007. doi:10.1007/s00415-006-0307-8.

Tsapkini, K., Vivas, A. B., Triarhou, L. C. Does Broca's area exist?' : Christofredo Jakob's 1906 response to Pierre Marie's holistic stance. Brain & Language (August 16; E-pub ahead of print) 2007.

Vivas, A. B., Tsapkini, K., Triarhou, L. C. Anatomo-biological considerations on the centers of language' : An Argentinian contribution to the 1906 Paris debate on aphasia. Brain Development (April 30; E-pub ahead of print).

Jacinto Carlos Orlando. La vida y obra de Christofredo Jakob, con Prólogo de José Babini. Se relata, sin detalles técnicos, el accionar de Jakob en la historia de la psicología y de las neurociencias, y en algunas otras áreas más. Electroneurobiología 2, 1, 499-607. 1995.

Scrub The Web